Nikogo chyba nie dziwi, że japońska scena punkowa trzyma się naprawdę mocno. Znaczny wpływ na taką sytuację ma zapewne wysoki poziom formalizacji stosunków międzyludzkich, który automatycznie rodzić musi buntowniczą przeciwwagę. Japońskie gangi motocyklowe znane są na całym świecie, a punkowe i punkrockowe załogi ostro pracują nad tym, by podobną rangę osiągnęły także one. Młoda grupa The Disaster Points jest tego najlepszym przykładem.
Wydany w tym roku debiut to zbiór jedenastu petard z pogranicza Oi! i melodyjnego punka. Zespół prezentuje bezkompromisowe podejście do gitarowego łojenia, wykorzystując co prawda często i gęsto solówki, ale trzon muzyki opierając na prostych, chwytliwych riffach. W zasadzie The Disaster Points brzmią jak Dropkick Murphys przed folkowym odlotem. Japończykom zresztą niewiele do tego brakuje - już na swoim trzecim singlu coverowali tradycyjną amerykańską pieśń "Roll in My Sweet Baby's Arms".
Łagodniejsze, jak na standardy grupy, są w wyłącznie "Don't Let Me Down" i "One For My Baby". Dużą część płyty zajmują kawałki szybkie, ale rozbujane, z mocno zaakcentowanymi partiami melodycznymi - "Believing Our Times", "Homeward Bound", "Leaving Behind", "Lynfield Sun" i zamykające album "Unforgettable". Najwięcej jednak miejsca muzycy poświęcili motorycznym, punkowym siekierom, wśród których wybijają się "Breaking Bad Blues", "Innovation" i świetne "Our Fight Night".
Debiut Japończyków potwierdza to, że punkowe podziemie (oczywiście bardzo umowne "podziemie") w Kraju Kwitnącej Wiśni ma się świetnie. Powstający w latach siedemdziesiątych Oi! przebył długą drogę, ale wciąż inspiruje (zwłaszcza muzycznie) nowe pokolenia twórców. Bardzo mocno liczę na to, że The Disaster Points dopiero się rozkręcają i jeszcze wielokrotnie uraczą nas swoją optymistyczną szarpaniną.
Wydany w tym roku debiut to zbiór jedenastu petard z pogranicza Oi! i melodyjnego punka. Zespół prezentuje bezkompromisowe podejście do gitarowego łojenia, wykorzystując co prawda często i gęsto solówki, ale trzon muzyki opierając na prostych, chwytliwych riffach. W zasadzie The Disaster Points brzmią jak Dropkick Murphys przed folkowym odlotem. Japończykom zresztą niewiele do tego brakuje - już na swoim trzecim singlu coverowali tradycyjną amerykańską pieśń "Roll in My Sweet Baby's Arms".
Łagodniejsze, jak na standardy grupy, są w wyłącznie "Don't Let Me Down" i "One For My Baby". Dużą część płyty zajmują kawałki szybkie, ale rozbujane, z mocno zaakcentowanymi partiami melodycznymi - "Believing Our Times", "Homeward Bound", "Leaving Behind", "Lynfield Sun" i zamykające album "Unforgettable". Najwięcej jednak miejsca muzycy poświęcili motorycznym, punkowym siekierom, wśród których wybijają się "Breaking Bad Blues", "Innovation" i świetne "Our Fight Night".
Debiut Japończyków potwierdza to, że punkowe podziemie (oczywiście bardzo umowne "podziemie") w Kraju Kwitnącej Wiśni ma się świetnie. Powstający w latach siedemdziesiątych Oi! przebył długą drogę, ale wciąż inspiruje (zwłaszcza muzycznie) nowe pokolenia twórców. Bardzo mocno liczę na to, że The Disaster Points dopiero się rozkręcają i jeszcze wielokrotnie uraczą nas swoją optymistyczną szarpaniną.
Spis utworów:
- Unforgettable
- Our Fight Night
- Breaking Bad Blues
- Homeward Bound
- Leaving Behind
- Believing Out Times
- Don't Let Me Down
- Lynfield Sun
- Let the World Go Around
- Innovation
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz