Wśród zespołów, które zasłużyły się w historii rocka, Black Sabbath zajmuje miejsce szczególne. Brytyjscy muzycy stali się inspiracją nie tylko dla rodzącego się w bólach hard rocka, ale także metalu, stonera i doomu. Niespotykane wcześniej na taką skalę potężne partie gitar, histeryczny zaśpiew i tematyka piosenek obracająca się wokół okultyzmu szybko wywindowały Ozzy'ego i spółkę na szczyty list przebojów. Choć od pierwszych nagrań tej formacji minęło 45 lat, wciąż inspirują nowe pokolenia muzyków. Ich najlepszymi chyba uczniami z Japonii są panowie tworzący Church of Misery.
Debiut grupy, w oczywisty sposób nawiązujący tytułem do "Master of Reality" Sabbathów, zbudowany jest wokół historii pięciu seryjnych morderców: Edmunda Kempera, Petera Sutcliffe'a, Herberta Mullina, Johna Wayne'a Gacy i Gary'ego Ridgway'a. To zresztą charakterystyczne dla Church of Misery, którzy na wszystkich swoich płytach nawiązują do znanych przestępców. Stylistycznie grupa utrzymana jest w klimatach doom/stonermetalowych, z lekkim hardrockowym posmakiem.
Każdy utwór na płycie zbudowany jest według podobnego schematu: psychodeliczny wokal, brutalne, mocne przestery i ogniste, choć trochę przekombinowane solówki. Najlepiej z tego zestawienia wypada "Killifornia", ponieważ wykorzystane w niej riffy są nie tylko ciężkie, ale także szybko wpadają w ucho. Z kolei w "Master of Brutality" dobrze sprawuje się zachrypnięty, rozszalały wokal. Hardrockową stronę panowie pokazali w kapitalnym coverze Blue Öyster Cult - "Cities on Flame With Rock and Roll".
W życiu każdego fana rocka przychodzi czas, kiedy chce posłuchać czegoś mocniejszego. Jeśli, podobnie jak ja, nie przepadacie za ekstremalnymi odmianami metalu, muzyka tworzona przez Church of Misery nada się tutaj idealnie. Brudne, kroczące riffy, tworzące jednak zwarte formy z chwytliwymi melodiami spodobają się, wbrew obawom, nie tylko black i deathmetalowcom.
Debiut grupy, w oczywisty sposób nawiązujący tytułem do "Master of Reality" Sabbathów, zbudowany jest wokół historii pięciu seryjnych morderców: Edmunda Kempera, Petera Sutcliffe'a, Herberta Mullina, Johna Wayne'a Gacy i Gary'ego Ridgway'a. To zresztą charakterystyczne dla Church of Misery, którzy na wszystkich swoich płytach nawiązują do znanych przestępców. Stylistycznie grupa utrzymana jest w klimatach doom/stonermetalowych, z lekkim hardrockowym posmakiem.
Każdy utwór na płycie zbudowany jest według podobnego schematu: psychodeliczny wokal, brutalne, mocne przestery i ogniste, choć trochę przekombinowane solówki. Najlepiej z tego zestawienia wypada "Killifornia", ponieważ wykorzystane w niej riffy są nie tylko ciężkie, ale także szybko wpadają w ucho. Z kolei w "Master of Brutality" dobrze sprawuje się zachrypnięty, rozszalały wokal. Hardrockową stronę panowie pokazali w kapitalnym coverze Blue Öyster Cult - "Cities on Flame With Rock and Roll".
W życiu każdego fana rocka przychodzi czas, kiedy chce posłuchać czegoś mocniejszego. Jeśli, podobnie jak ja, nie przepadacie za ekstremalnymi odmianami metalu, muzyka tworzona przez Church of Misery nada się tutaj idealnie. Brudne, kroczące riffy, tworzące jednak zwarte formy z chwytliwymi melodiami spodobają się, wbrew obawom, nie tylko black i deathmetalowcom.
Spis utworów:
- Killfornia (Ed Kemper)
- Ripping Into Pieces (Peter Sutcliffe)
- Megalomania (Herbert Mullin)
- Green River
- Cities on Flame With Rock and Roll
- Master of Brutality (John Wayne Gacy)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz