Blues Creation, formacja założona i prowadzona pod różnymi postaciami przez legendarnego gitarzystę Kazuo Takedę, była już przedmiotem mojego zainteresowania jakiś czas temu. Wydany w 1969 r. debiut grupy różni się jednak od "Demon And Eleven Children" nie tylko całkowicie innym (poza Takedą) składem, ale przede wszystkim zupełnie odmiennym podejściem do muzyki. "Blues Creation" to nic innego, jak ordynarna zrzynka z rodzącego się w latach sześćdziesiątych, bluesrockowego, brytyjskiego podziemia.
Nie ma się zresztą czemu dziwić, w końcu na albumie znalazły się same covery takich gwiazd bluesa jak Sonny Boy Williamson, Memphis Slim, Chester Burnett, John Mayall, Eric Clapton, Blind Willie Johnson, Willie Dixon czy Otis Rush. Należy jednak pamiętać, że zanim powstały płyty o wyraźnie rodzimym, japońskim charakterze, muzycy musieli oswajać nową stylistykę poprzez aranżowanie i ogrywanie kanonu napisanego przez mistrzów gatunku.
Technicznie zespołowi nie można niczego zarzucić. Wokalista Fumio Nunoya świetnie radzi sobie w zasadzie na każdym polu, zwłaszcza zaś w solowych popisach pokroju tych ze "Spoonful". Znakomicie wypada także sekcja rytmiczna oraz dosyć zaawansowana harmonijka ("Checking' Up On My Baby", "Smoke Stack Lighting"). Wszystko to blaknie jednak przy obłędnych, rozbudowanych gitarowych solówkach Takedy. Obszerne pochody gitarowe w "Double Crossing Time", "Rollin' and Tumblin'" czy "All Your Love" są zapowiedzią rozwijającej się u muzyka fascynacji jazzem i fusion.
"Blues Creation" to jedna z tych płyt, które same w sobie są co najwyżej średnie, ale musiały zostać nagrane, by można było ruszyć dalej. Rozwijająca się od początku lat siedemdziesiątych japońska scena rockowa pokazała, że tamtejsi muzycy szybko porzucili zachodnie schematy i na własną rękę poszukiwali nowych środków gitarowego wyrazu. Debiut Blues Creation jest pamiątką tego, jak blues rock dotarł i zadomowił się w Japonii.
Nie ma się zresztą czemu dziwić, w końcu na albumie znalazły się same covery takich gwiazd bluesa jak Sonny Boy Williamson, Memphis Slim, Chester Burnett, John Mayall, Eric Clapton, Blind Willie Johnson, Willie Dixon czy Otis Rush. Należy jednak pamiętać, że zanim powstały płyty o wyraźnie rodzimym, japońskim charakterze, muzycy musieli oswajać nową stylistykę poprzez aranżowanie i ogrywanie kanonu napisanego przez mistrzów gatunku.
Technicznie zespołowi nie można niczego zarzucić. Wokalista Fumio Nunoya świetnie radzi sobie w zasadzie na każdym polu, zwłaszcza zaś w solowych popisach pokroju tych ze "Spoonful". Znakomicie wypada także sekcja rytmiczna oraz dosyć zaawansowana harmonijka ("Checking' Up On My Baby", "Smoke Stack Lighting"). Wszystko to blaknie jednak przy obłędnych, rozbudowanych gitarowych solówkach Takedy. Obszerne pochody gitarowe w "Double Crossing Time", "Rollin' and Tumblin'" czy "All Your Love" są zapowiedzią rozwijającej się u muzyka fascynacji jazzem i fusion.
"Blues Creation" to jedna z tych płyt, które same w sobie są co najwyżej średnie, ale musiały zostać nagrane, by można było ruszyć dalej. Rozwijająca się od początku lat siedemdziesiątych japońska scena rockowa pokazała, że tamtejsi muzycy szybko porzucili zachodnie schematy i na własną rękę poszukiwali nowych środków gitarowego wyrazu. Debiut Blues Creation jest pamiątką tego, jak blues rock dotarł i zadomowił się w Japonii.
Spis utworów:
- Checkin' Up On My Baby
- Steppin' Out
- Smoke Stack Lightnin'
- Double Crossing Time
- I Can't Keep From Crying
- Spoonful
- Rollin' And Tumblin'
- All Your Love
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz