Czy jest lepszy sposób na rozliczenie się z muzycznymi inspiracjami, niż wydanie płyty z coverami swoich mistrzów? Albumy z własnymi aranżacjami mniej lub bardziej znanych kompozycji należą do moich ulubionych. Pozwalają nie tylko wgryźć się w sposób myślenia artysty, ale przede wszystkim ocenić, na ile jego działalność jest odtwórcza. Zoobombs to formacja, której lider, Don Matsuo, wydał niedawno solowy album. Uznawani są za jednego z czołowych przedstawiciela japońskiego, garażowego rocka. Nic zatem dziwnego, że kilka lat temu nagrali płytę właśnie z takim repertuarem.
Muzykę zaprezentowaną na "Cowboy Trumps" cechuje przede wszystkim bezkompromisowość. Nagrana i wydana własnym sumptem, brzmi surowo. Pozbawiona jest wszelkich upiększaczy, wygładzenia i kompromisów charakterystycznych dla współczesnej produkcji muzycznej. To żywiołowe, gitarowe łupanie rodem z najlepszych czasów garażowego rocka. Zoobombs rockandrollowe i bluesowe utwory bardzo łatwo przełożyli na język brytyjskiej alternatywy rodem z lat sześćdziesiątych i następnych.
Album otwiera "Who Do You Love" - kompozycja Bo Diddley'a wypromowana przez The Doors, tutaj w mocno ubrudzonej wersji. Podobnie jak następne "Talkin' 'Bout You" - oryginalnie wykonane przez Chucka Berry'ego, popularność zdobyło dzięki wersji The Rolling Stones. Tak jest zresztą przez całą płytę: "Oh Sweet Nuthin'" grali Velvet Underground i The Black Crowes, "We All Love Peanutbutter" One Way Streets, "Glorię" Van Morrison, Patti Smith, AC/DC, David Bowie oraz dziesiątki innych, a "Just Wanna See His Face" - The Rolling Stones, Phish i The Blind Boys of Alabama.
"Cowboy Trumps" to historia rodzącego się, brytyjskiego bluesrocka, ewoluującego w punk i ostatecznie garage rock. To także przykład tego, że Japonia posiada te same gitarowe korzenie, co cała reszta świata, nie odbiegając wcale tak bardzo od ustalonych lata temu standardów. Zoobombs zadziwili swoim stylem Kraj Kwitnącej Wiśni i, choć teraz są w rozsypce, na to samo zasługują także po tej stronie oceanu.
Muzykę zaprezentowaną na "Cowboy Trumps" cechuje przede wszystkim bezkompromisowość. Nagrana i wydana własnym sumptem, brzmi surowo. Pozbawiona jest wszelkich upiększaczy, wygładzenia i kompromisów charakterystycznych dla współczesnej produkcji muzycznej. To żywiołowe, gitarowe łupanie rodem z najlepszych czasów garażowego rocka. Zoobombs rockandrollowe i bluesowe utwory bardzo łatwo przełożyli na język brytyjskiej alternatywy rodem z lat sześćdziesiątych i następnych.
Album otwiera "Who Do You Love" - kompozycja Bo Diddley'a wypromowana przez The Doors, tutaj w mocno ubrudzonej wersji. Podobnie jak następne "Talkin' 'Bout You" - oryginalnie wykonane przez Chucka Berry'ego, popularność zdobyło dzięki wersji The Rolling Stones. Tak jest zresztą przez całą płytę: "Oh Sweet Nuthin'" grali Velvet Underground i The Black Crowes, "We All Love Peanutbutter" One Way Streets, "Glorię" Van Morrison, Patti Smith, AC/DC, David Bowie oraz dziesiątki innych, a "Just Wanna See His Face" - The Rolling Stones, Phish i The Blind Boys of Alabama.
"Cowboy Trumps" to historia rodzącego się, brytyjskiego bluesrocka, ewoluującego w punk i ostatecznie garage rock. To także przykład tego, że Japonia posiada te same gitarowe korzenie, co cała reszta świata, nie odbiegając wcale tak bardzo od ustalonych lata temu standardów. Zoobombs zadziwili swoim stylem Kraj Kwitnącej Wiśni i, choć teraz są w rozsypce, na to samo zasługują także po tej stronie oceanu.
Spis utworów:
- Who Do You Love
- Talkin' 'Bout You
- Oh, Sweet Nuthin'
- We All Love Peanutbutter
- Gloria
- Just Wanna See His Face
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz