Pewnie czytelnicy tego bloga zdążyli już zauważyć, że z jazzem raczej nie jest mi po drodze. Nie mówię tutaj o jakichś bardziej awangardowych podgatunkach - nawet tak, wydawałoby się, przystępne rodzaje jazzu jak bebop czy swing sprawiają mi trudności. Zawsze jednak kochałem bluesa - wystarczy więc, że ktoś wymiesza je razem, a prawdopodobnie z automatu przykuje moją uwagę i sprawi, że przysiądę do jego muzyki na dłużej. To właśnie uczynił Hirofumi Asaba ze swoim pierwszym solowym albumem - "Easy Like".
Zazdroszczę Japończykowi - jest tylko trzy lata starszy ode mnie, a nie dość, że z gitarą zwiedził połowę świata, to naprawdę dobrze nauczył się na niej grać. Choć poruszał się w wielu innych gatunkach (punk, rock n' roll, rockabilly, reggae), to właśnie jazz i blues sprawiają mu największą radość, co słychać na płycie. "Easy Like" to oszczędne, by nie powiedzieć ascetyczne wydawnictwo, pełne jazzowego ciepła i bluesowego luzu.
Co prawda na albumie zdarzają się połamańce, przez które nie cierpię jazzu ("North of the Border", "Give Me the Simple Life", "Meant to Me"), ale nie są siłą przeważającą. Obok nich występują prawie czyste bluesy (znakomite "Jumpin' Asaba Blues" i tytułowe "Easy Like"), smakowite mieszanki z innymi gatunkami (rockabilly w "Mean to Me", rock n' roll w "Blues for the Poll Winners") i najprawdziwsze, instrumentalne ballady ("Angel Eyes" i świetne, emocjonalne "A Night at the Soultrane"). Wszystko okraszone solowymi popisami Asaby lub sekcji dętej.
To przyjemna, raczej radosna płyta dojrzałego, choć nieposuniętego w latach muzyka. "Easy Like" świadczy o niesamowitym potencjale kompozycyjnym Asaby, który ma szansę wywindować go na światowe salony gitarowego jazzu. Nie tego awangardowego, eksperymentalnego, praktycznie niedającego się słuchać. Japończyk ma szansę dotrzeć z gatunkiem do ludzi, którzy zazwyczaj nie dają mu szansy. Takich jak ja.
Zazdroszczę Japończykowi - jest tylko trzy lata starszy ode mnie, a nie dość, że z gitarą zwiedził połowę świata, to naprawdę dobrze nauczył się na niej grać. Choć poruszał się w wielu innych gatunkach (punk, rock n' roll, rockabilly, reggae), to właśnie jazz i blues sprawiają mu największą radość, co słychać na płycie. "Easy Like" to oszczędne, by nie powiedzieć ascetyczne wydawnictwo, pełne jazzowego ciepła i bluesowego luzu.
Co prawda na albumie zdarzają się połamańce, przez które nie cierpię jazzu ("North of the Border", "Give Me the Simple Life", "Meant to Me"), ale nie są siłą przeważającą. Obok nich występują prawie czyste bluesy (znakomite "Jumpin' Asaba Blues" i tytułowe "Easy Like"), smakowite mieszanki z innymi gatunkami (rockabilly w "Mean to Me", rock n' roll w "Blues for the Poll Winners") i najprawdziwsze, instrumentalne ballady ("Angel Eyes" i świetne, emocjonalne "A Night at the Soultrane"). Wszystko okraszone solowymi popisami Asaby lub sekcji dętej.
To przyjemna, raczej radosna płyta dojrzałego, choć nieposuniętego w latach muzyka. "Easy Like" świadczy o niesamowitym potencjale kompozycyjnym Asaby, który ma szansę wywindować go na światowe salony gitarowego jazzu. Nie tego awangardowego, eksperymentalnego, praktycznie niedającego się słuchać. Japończyk ma szansę dotrzeć z gatunkiem do ludzi, którzy zazwyczaj nie dają mu szansy. Takich jak ja.
Spis utworów:
- Jumpin' Asaba Blues
- Easy Like
- North of the Border
- Angel Eyes
- Crazy Rhythm
- Blues for the Poll Winners
- Mean to Me
- Willow Weep for Me
- Give Me the Simple Life
- You Are the One for Me
- A Night at the Soultrane
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz